Uwaga na kłosy traw! Mogą być one bardzo niebezpieczne dla Twojego pupila.
Czym jest kłos?
Kłos to kwiatostan niektórych traw i zbóż, w którym po przekwitnięciu dojrzewają nasiona. Jest on suchy i ostry, dlatego łatwo może wbić się w ucho, oko lub łapę czworonoga, a nawet przedostać się do jego dróg oddechowych. Jeśli nie zostaną w porę usunięte, mogą sprzyjać powstawaniu kołtunów, ale mogą też podrażniać skórę i być przyczyną jej miejscowego zapalenia. Z długimi kłosami mamy do czynienia głównie w przypadku jęczmienia (np. jęczmień płonny) i traw polnych. Krótkie kłosy mają niektóre odmiany żyta, a z kolei pszenica i orkisz nie posiadają ich wcale.
Kiedy jest największe zagrożenie złapania kłosa przez psa?
Kłosy i źdźbła traw to zagrożenie sezonowe. Trzeba na nie uważać szczególnie wiosną i latem. W południowych rejonach, zboża i trawy mogą wykształcić kłosy również w późniejszych miesiącach, dlatego wybierając się na spacer ze swoim pupilem, zwracaj uwagę na otaczające Cię rośliny.
Jakie zagrożenia wiążą się z wbitym lub zaaspirowanym kłosem?
W zależności od lokalizacji kłosa, pies może wykazywać różne objawy. Wąsy kłosów, po wbiciu się w skórę, nabłonek oddechowy lub błonę śluzową przewodu pokarmowego, wywołują miejscowy stan zapalny, którego konsekwencją może być namnażania się bakterii. Miejscowe zakażenie bakteryjne, nieleczone, może przybrać charakter uogólniony. Nigdy nie lekceważ zdrowotnych konsekwencji wynikających z wbitego kłosa u Twojego pupila.
Jak rozpoznać kłos u psa?
Objawy obecności kłosa zależą w dużym stopniu od głębokości i miejsca jego wbicia. Kłos wbity w łapę lub w okolice pachy może prowadzić do trudności w poruszaniu się czy kulawizny. Jeśli kłos wbije się w opuszkę łapy z czasem wywoła podrażnienie, dyskomfort i dotkliwy ból. Jakiekolwiek zmiany w chodzie psa powinny być dla opiekuna sygnałem, że należy sprawdzić łapy pupila. Jeśli w porę nie zauważysz, że Twój pupil męczy się z ciałem obcym, może dojść do powstania ropnych stanów zapalnych, zwłaszcza w przestrzeniach międzypalcowych, okolicach brzucha oraz pachwin.
Jeśli kłos wbił się głęboko w ucho zwierzaka mogą pojawić się następujące objawy: trzepanie uszami, obrzęk w okolicy ucha, przekrzywianie łba, wysięk z ucha, gorączka, apatia. Kłos w uchu jest często przyczyną zapalenia ucha.
Wyjątkowo niebezpieczne dla zdrowia psa są kłosy, które dostały się do przewodu pokarmowego gdyż grożą uszkodzeniem błony śluzowej żołądka. Objawy są niespecyficzne. Pies może mieć zachowany apetyt lub też może jeść mniej lub może w ogóle odmówić przyjmowania posiłków. Pupil może również wymiotować krwistą treścią.
Pies może też zaaspirować fragment kłosa do nozdrzy podczas węszenia. Wędrujący kłos u psa może przedostać się poprzez gardło, krtań, tchawicę, aż do oskrzeli. Taka sytuacja wymaga od opiekuna szybkiej reakcji, ponieważ w wyniku mechanicznego drażnienia nabłonka oddechowego może rozwinąć się lokalny proces zapalny, który może przybrać charakter ogólny, doprowadzając do zapalenia płuc. Szczególnie narażone na aspirację kłosa do układu oddechowego lub pokarmowego są psy myśliwskie, sportowe, tropiące oraz bardzo aktywne.
Jeżeli kłos wbije się pod powiekę, może poważnie uszkodzić oko, a w najgorszym wypadku spowodować utratę wzroku. W takiej sytuacji pies będzie często mrugał oczami lub drapał je natarczywie.
Jak uchronić psa przed wbiciem się kłosa?
Aby zapobiec lub zmniejszyć ryzyko wbicia się kłosa zadbaj o to, aby:
– Twój pupil nie biegał latem po wysokich trawach
– regularnie wyczesuj psa
– sprawdzaj często skórę swojego pupila, szczególnie po spacerach w miesiącach letnich, aby odpowiednio wcześnie wykryć ewentualne zmiany w jej obrębie
– zachowaj szczególną czujność, jeśli po spacerze Twój pies zachowuje się w nietypowy dla niego sposób np. pociera łapą o łapę, kaszle, wymiotuje, uporczywie trze oko, ma trudności z oddychaniem
