Przedstawiciele tej rasy charakteryzują się ciekawym wyglądem, inteligencją i niespożytą energią. Są aktywne, towarzyskie i komunikatywne. Często nawiązują silne więzi z opiekunami.
Kot syjamski to bardzo stara rasa pochodząca prawdopodobnie z Azji chociaż niektóre źródła podają, że rasa ta narodziła się w Egipcie. Opis kota przypominającego kota syjamskiego pojawił się już w 1350 roku w „Książce z wierszami o kotach” w Ayutthayi, ówczesnej stolicy królestwa Syjamu na terenie dzisiejszej Tajlandii. Nazywany był królewskim kotem Syjamu. Kot syjamski pełnił również rolę strażnika świątyń, ponieważ dzięki swojemu miauczeniu ostrzegał mnichów przed zbliżającymi się intruzami. Według legendy nazywano go „naczyniem dusz”, w które zmarli wchodzili po śmierci.
Taki kot był wówczas czczony i karmiony najlepszym pożywieniem, dożywając w świątyni sędziwej starości. Dzięki swojemu wyglądowi oraz funkcjom jakie pełnił rzadko był ofiarowywany cudzoziemcom. Dopiero w 1884 roku, władca Syjamu podarował parę kotów o imionach Pho i Mia brytyjskiemu konsulowi sir Edwardowi Blencowe Gouldowi, mieszkającemu w Bangkoku. Ten oddał koty siostrze a ta zaprezentowała je rok później wraz z trójką ich młodych na wystawie w londyńskim Crystal Palace. W 1879 roku, kot syjamski został przewieziony do Stanów Zjednoczonych jako prezent dla żony prezydenta Rutherforda B. Hayesa od konsula w Bangkoku.
Kot syjamski to prawdziwy wulkan energii. Jest bardzo aktywny i uwielbia zabawę, oczywiście z tym członkiem rodziny, którego wybierze sobie na opiekuna. Zdecydowanie nie jest to rasa dla osób, które spędzają mało czasu w domu ponieważ kot syjamski źle znosi samotność a pozostawiony sam może szukać rozrywki na własną rękę, niszcząc domowe przedmioty. Jego inteligencja oraz chęć do nauki sprawia, że jest cudownym partnerem i wspaniałym kotem rodzinnymi. Potrzebuje uwagi i atencji, uwielbia towarzystwo i pieszczoty. Niezwykłą cechą tej rasy jest umiejętność wyczuwania nastroju ludzi. Ze względu na żywiołowy temperament kot syjamski nie jest polecany osobom ceniącym sobie spokój oraz w podeszłym wieku.
Przedstawiciele tej rasy mają predyspozycje genetyczne do kilku chorób. Najczęstszymi schorzeniami są wrodzone wady wzroku takie jak oczopląs, zez zbieżny, zanik siatkówki, jaskra. Warto wiedzieć, że zez występuje u wszystkich kociąt tej rasy ale u większości z nich z wiekiem dolegliwość ta ustępuje.
Inne schorzenia, które mogą wystąpić u tej rasy to wielotorbielowatość nerek, kardiomiopatia przerostowa oraz zwyrodnienie stawów. Niektóre osobniki cierpią na karłowatość i skrzywienie ogona. Częściej niż u kotów innych ras występuję u nich syndrom PICA, czyli łaknienie spaczone, objawiające się nadmiernym ssaniem, żuciem czy też zjadaniem przedmiotów nienadających się do jedzenia.
Kot syjamski nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Wystarczy gęsty grzebień i włosiana szczotka.
Grzebień pomoże w pozbyciu się martwej sierści, natomiast szczotka pozwoli usunąć kurz z grzbietu i łap. Należy również pamiętać o sprawdzaniu uszu i przycinaniu pazurów. Ponieważ kot syjamski posiada bardzo delikatną sierść reaguje on bardzo wrażliwie na chłodną i wilgotną aurę.
Ta rasa występuje dzisiaj w różnych wariantach umaszczenia. Umaszczenie typu point oznacza, że posiada na sierści ciemniejsze obszary, szczególnie na pyszczku, uszach, łapach i ogonie. Reszta jest w odcieniach zasadniczego umaszczenia. Wymagany jest wyraźny kontrast pomiędzy barwą zasadniczą a kolorem barwnych znaczeń.
Czy ten artykuł okazał się dla Ciebie interesujący? Daj nam znać w komentarzach. Pamiętaj, jeśli szukasz lekarza weterynarii we Wrocławiu zarezerwuj wizytę u nas.
