Czy wiesz, że zawód lekarza weterynarii powstał ponad 5000 lat temu?
Za pierwszego lekarza weterynarii uważa się Urlugaledinna z Mezopotamii. Korzeni sztuki leczenia należy szukać w pradawnych, mitycznych czasach. Według przekazów początkowo sztuką leczenia zajmowali się bogowie i herosi, potem dopiero ludzie. W 1889 roku brytyjski archeolog W. M. Petrieg odnalazł niedaleko miejscowości El-Lahun w Egipcie niekompletny papirus weterynaryjny, pochodzący z około 2000 r. p.n.e. który zawierał opisy trzech chorób bydła, wraz z rokowaniem i leczeniem.
Weterynarią pasjonował się Arystoteles, który opisał wiele jednostek chorobowych, a także zasłużył się stworzeniem klasyfikacji świata zwierząt oraz wieloma opisami z zakresu anatomii i fizjologii. Za jednego z twórców medycyny a właściwie jej symbol, uznaje się Hippokratesa. Hipokratejczycy zaobserwowali dynamizm choroby wyróżniając jej cztery fazy, takie jak niestrawność (apepsia), oddzielenie (apóstasis), kryzys (krisis) i uwolnienie (lysis).
W Starożytnym Rzymie narodziło się, używane po dziś dzień, określenie dla lekarzy weterynarii – medicus veterinarius. Funkcjonowało także pojęcie ars veterinaria, czyli sztuka weterynaryjna.
Pierwsze poświadczenia leczniczych praktyk weterynaryjnych przeprowadzanych przez Słowian przynosi opis hipiatry legionowego, Apsyrtosa, który opisał metody  leczenia koni takie jak odkadzanie podbrzusza przy kolkach i zatrzymaniu moczu oraz kastrację.
Z czasów panowania Władysława II Jagiełły zachował się jeden z pierwszych dokumentów dotyczących zabiegów weterynaryjnych. W rejestrach króla odnotowano w 1394 r. wydatek 7 groszy na leczenie koni u kowala Jagusza. Zapisy te świadczą nie tylko o odpłatności za usługi lekarsko-weterynaryjne, ale także o tym, że leczeniem i kuciem koni zajmowali się wówczas kowale, którzy z czasem zyskali miano konowałów.
W 1806 roku w Wilnie powstała Katedra Weterynarii w ramach Imperatorskiego Uniwersytetu Wileńskiego. Celem nauczania studentów było zaznajomienie praktyczne przyszłych lekarzy z zasadami zwalczania chorób zaraźliwych zwierząt. 15 września 1823 r. w Wilnie utworzono Szkołę Weterynaryjną – Instytut Praktycznej Weterynarii, wchodzącą w skład Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Wileńskiego. Do historii przeszła ona jako tzw. Pierwsza Szkoła Wileńska. Dnia 1 maja 1832 r. z powodu klęski powstania listopadowego nakazem cara Uniwersytet Wileński został zamknięty.
27 grudnia 1880 r. Franciszek Józef I wydał postanowienie cesarskie, nakazując założenie we Lwowie Szkoły Weterynarii i Szkoły Kucia Koni, jednocześnie wyznaczając jej otwarcie na 1 października 1881 roku.

W 2000 roku Światowe Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii (World Veterinary Association), chcąc podkreślić jak ważną rolę w naszym życiu pełnią lekarze weterynarii ustanowiło Światowy Dzień Lekarzy Weterynarii, który obchodzony jest co roku w ostatnią sobotę kwietnia. Dzień ten stanowi symbol roli, jaką odgrywają lekarze weterynarii, wykonując codziennie swoją pracę.
Osoby zajmujące się zawodowo weterynarią pracują nie tylko w zakładach leczniczych dla zwierząt, ogrodach zoologicznych czy schroniskach dla zwierząt ale także w inspektoratach i urzędach oraz na uczelniach wyższych i w laboratoriach. Bez względu na miejsce pracy łączy ich dążenie do zapewnienia dobrostanu i zdrowia zwierząt, co
przekłada się na gwarancję zdrowej żywności oraz zdrowia ludzi.
Powołaniem lekarza weterynarii jest dbałość o zdrowie zwierząt oraz weterynaryjna ochrona zdrowia publicznego i środowiska. Celem nadrzędnym wszystkich jego działań jest zawsze dobro zwierzęcia a zatem i dobro człowieka w myśl dewizy: „Sanitas animalium pro salute homini”.